Jumaat, 8 Mac 2013

..Apabila Kebosanan Mencuit..



Assalamualaikum...

Selamat Petang...

Salam 1MALAYSIA untuk kamu kamu.. :)



Pada petang ini, saya nak kongsi sedikit cerita saya berdasarkan tajuk di atas.. (skema pula).. hehe

Hari ini adalah hari yang sangat membosankan saya... Hhhuuuuuu 
Atas sebab papa bagi perintah bekurung untuk saya, ini semua disebabkan mundu-mundu tu la.. (hey,mundu-mundu)

Sebelum perintah bekurung saya papa bagi tahu :-

# saya sibuk kemas barang-barang untuk bawa ke kelas pada keesokkan hari
#saya sedia hantar mesej dengan kereta sewa yang saya akan pegi kelas pada 8pagi
#saya sedia gosok baju kurung untuk guna keesokkan hari
#saya plan akan tidur awal supaya dapat bangun awal untuk sediakan bekal
#saya plan mau buat kuih pau untuk makan sama-sama dengan cikgu dan kawan-kawan

Setelah semuanya siap, saya dengan semangatnya minta keizinan dari orang tua untuk keluar rumah..
TAPI.......
Papa tidak benarkan saya keluar rumah pula (tidak da nasib labu).. Papa kata saya kena duduk rumah sehingga ahad.. Isnin baru boleh keluar rumah.. Nasib la isnin ada kelas, kalau tidak ada kelas mungkin masih dalam perintah bekurung.. hehehe

Lalu, saya terus masuk bilik (merajuk kunun).. hahaha  Tapi bila saya fikirkan balik, mungkin ada hikmahnya papa bagi perintah bekurung untuk saya... So, saya tidak jadi la merajuk.. :P

Pa tidaknya saya dari kemarin besemangat sangat nak pegi kelas dengan kawan-kawan dan cikgu walaupun minggu nie kami masih diberi cuti.. :) Siap bejanji-janji lagi kunun.. haha 
Bukan apa, saya dan kawan-kawan cuma tidak mau banyak keja tertunggak dan tidak siap.. hehe seminggukan cuti...
Baik hati betul itu IBU PEJABAT bagi kami cuti sehingga keadaan dijangka selamat dari mundu-mundu... 

Sebaliknya, saya hanya mampu senyum kambing sebab tidak dapat keluar rumah untuk join dengan kawan-kawan pegi kelas... :(

Saya cemburu dengan kawan-kawan kerana mereka dibenarkan pegi kelas.. Yang saya, hanya duduk rumah jadi penunggu adik-adik balik sekolah.. :(
(sangat hampa) 

Tidak apa la, itu semua demi kebaikkan saya juga.. Apa pown, terima kasih banyak-banyak buat papa ku sayang dan mam ku sayang kerana tidak putus-putus ambil berat pada anak-anaknya.. :) hehe

Sekian sampai nie saja yang nak saya kongsi dengan kamu kamu semua... :)
Sehingga berjumpa lagi di lain blog saya.. 
Terima kasih atas kesudian kamu kamu semua untuk baca blog saya.. ;)



"...Salam Ukhwah..."



Tiada ulasan:

Catat Ulasan